In de begeleiding kun je leren om te gaan met de verschillende aspecten van je ziekte. Tijdens de begeleiding wordt – naar behoefte – ingegaan op de volgende onderwerpen:
- je eigen herstellend vermogen mobiliseren
- leren weer vertrouwen te krijgen in jezelf en je eigen lichaam
- je levensvreugde en levenskracht versterken
- je voorbereiden op medische behandelingen en belastende onderzoeken
- pijnbestrijding en leren omgaan met pijn
- de kwaliteit van je leven verbeteren
- leren omgaan met de emoties die de ziekte met zich meebrengt
- de communicatie met je dierbaren verbeteren/verdiepen
- je voorbereiden op naderend afscheid
- stervensbegeleiding en rouwverwerking
Psycho-Oncologische Hulpverlening is onder meer gebaseerd op de methoden van Carl Simonton en Lawrence LeShan.
In de begeleiding werk je o.a. met:
- ontpannings- en ademhalingsoefeningen
- mindfulness
- visualisaties en geleide fantasie
- psychotherapeutische technieken
- hypnotherapeutische technieken
- creatieve technieken
- iedereen die op dit moment een ernstige ziekte heeft
- iedereen die een ernstige ziekte heeft gehad en nog kampt met de gevolgen ervan
- partner, kinderen, familie en vrienden van ernstig zieken
- nabestaanden van een overledene
Voor vele vormen van kanker is tegenwoordig genezing mogelijk. Toch is het vaak een grote schok om te horen dat je een ernstige ziekte als kanker hebt, of dat een van je familieleden of vrienden het heeft.
Er komt meteen een heleboel op je af: wellicht moet je een operatie ondergaan, of bestralingen of een chemokuur. Soms moet je een moeilijke keuze maken uit veschillende behandelingen, terwijl je nog amper kunt bevatten dat je ziek bent. Je dagelijkse routine ligt overhoop, je moet opeens van alles regelen.
Ook op psychisch en sociaal gebied vallen vaak plotseling je zekerheden weg. Je kunt (tijdelijk) niet meer werken, of voor je kinderen zorgen.
Soms reageert de omgeving anders dan je gewend bent: mensen worden heel meelevend of weten niets te zeggen, of vermijden zelfs helemaal het contact. Alles draait opeens om die ene vraag: word ik ooit weer beter?
Vele emoties kunnen een rol spelen bij jezelf en je omgeving: ontkenning, verdriet, angst en woede kunnen elkaar afwisselen.
Angst voor pijn en dood; angst om afscheid te moeten nemen van je dierbaren, verdriet om wat je wellicht moet achterlaten en om wat je kwijtraakt, woede door de machteloosheid die je plotseling ervaart.
Al deze gevoelens kunnen een grote verwarring met zich meebrengen en vragen oproepen over de zin van dit alles.
Het feit dat je deze ziekte hebt, kan een barrière worden die tussen jou en je levensvreugde staat en die het contact met de mensen van wie je houdt, belemmert.
Al je hoop is wellicht gevestigd op de deskundigheid van de behandelende artsen en je kunt je van hen afhankelijk of zelfs aan hen overgeleverd voelen.
Je kunt behoefte hebben aan extra informatie en meer begeleiding bij de verwerking van de gevolgen van de ziekte; wellicht wil je meer greep krijgen op je eigen genezingsproces.
Het kan zijn dat je direct na de diagnose daar al behoefte aan hebt of tijdens de behandelingen, maar het kan ook zijn dat je pas jaren nadat je al genezen was, er alsnog met iemand over wil praten.
Voor naaste familieleden en vrienden is het feit dat iemand in hun omgeving kanker heeft ook heel ingrijpend: Je partner is opeens niet meer zo vanzelfsprekend degene waarmee je samen oud zult worden; je vader of moeder, bij wie je altijd terecht kon, heeft plotseling verzorging nodig, terwijl je je als kind niet thuis voelt in de moederrol; je vriend of vriendin, waarmee je vooral plezierige dingen samen deed, is nu iemand die ziek is en jou op een heel andere manier nodig heeft; wellicht een manier waar je niet mee kunt of wilt omgaan.
Sommige mensen kunnen er met elkaar goed over praten; soms kunnen de patiënt en de mensen uit zijn omgeving zich er op eigen kracht goed doorheen slaan; in andere gevallen is daar begeleiding bij nodig.
In al deze gevallen kan Psycho-oncologische hulpverlening worden ingezet, aangepast aan de behoeften van de cliënt.
Voor degenen die niet in staat zijn naar de praktijk toe te komen is bezoek aan huis, ziekenhuis of hospice mogelijk.